De tour vanaf Banjarmasin, Zuid-Kalimantan.

Tijdens mijn dagen in Pontianak vond ik na enig online zoekwerk en het uitwisselen van informatie een geschikte gids voor het maken van een tourtocht. De start was in Banjarmasin in het zuiden van Kalimantan. Om daar te komen, nam ik het vliegtuig naar Surabaya voor een tussenstop om vervolgens naar Banjarmasin te vliegen. Dit bleek de snelste manier te zijn. Met een bus zou ik er 2 of 3 dagen voor nodig hebben gehad. Zoals bekend draai ik mijn hand niet om voor een lange busreis maar dit ging mij toch te ver. Bovendien zou ik dan te laat zijn voor de afgesproken datum.

Ik kwam in Banjarmasin aan op een hyper moderne luchthaven. Nog voor Covid19 aangelegd in de veronderstelling dat het de basis zou worden voor internationale vluchten. Het is er nooit van gekomen.

Ik werd door mijn gids Mulyadi opgewacht en naar mijn hotel gebracht. We spraken het programma van de volgende dag door en het tijdstip van vertrek. Die avond at ik een mix van gefrituurde pempek gedoopt in sojasaus met veel knoflook. Je wijst aan wat je wilt hebben en vervolgens gaat het in de frituur. Er lagen ook een soort frikandellen. Daarna nam ik langs de weg oranje gekleurd durian fruit rechtstreeks uit de jungle. Dit smaakte heerlijk, net iets zoeter dan de gele soort. De verkopers waren zo enthousiast over mijn komst dat ik er een vers gesneden papaya bij kreeg. Op een of andere manier meng ik goed met de locals in Indonesië.

De volgende morgen rond 9.00 uur reden we de stad uit. De eerste stop maakten we bij het Lambung Mangkurat museum in Banjarburan. Daar zag ik heel wat geschiedenis uit de VOC-geschiedenis voorbij komen. Bijvoorbeeld het opschrift van zegels van hoofden. Het oorlogsschip Onrust en het Lotta Mara stoomschip uit 1859. Bijzonder waren de Sungga. Enorme meterslange zwarte ijzeren pinnen met scherpe punten. Deze werden gebruikt als valstrik tegen de vijand, jawel de VOC. Om ze eenmaal ten val gekomen over een ingestorte brug te spiezen. Na dit voor mij tweede museum bezoek, de eerste was in Pontianak, besefte ik nog beter hoe groot de invloed van ons landgenoten op de Indonesische archipel is geweest. 

Rond het middaguur liepen we over een plaatselijke markt. Ik kocht er voor onderweg een gekookte eendenei en een stuk spekkoek. De lunch gebruikten we in een van de betere warungs langs de weg.

Een bezoek aan diamant en goudzoekers stelden we uit voor de terugweg. Er was namelijk een flinke regenbui ontstaan en dan verdwijnen de gelukszoekers altijd onmiddellijk uit het gebied. Iets verderop bezochten we de Gun Badu Hapu grot. Ik zag naast diepe spelonken super gladde rotsen. 

We vervolgden onze weg naar Loksado, onze eindbestemming. Onderweg kwamen we steenkoolmijnen tegen waar Banjarmasin om bekend staat. Ik zag enkele villa's van mijnexploitanten die blijkbaar goede zaken hebben gedaan.

Rond 20.00 uur bereikten we Loksado. Een typisch jungledorp. Aan een snelstromende rivier met de bekende geluiden van krekels en andere insecten. Altijd weer bijzonder om te horen. Ik kreeg een slaapplaats aangeboden bij een gastgezin. Op de grond en liggen op een matje. Eenmaal geïnstalleerd begon het licht te regenen. We liepen het dorp in om in een warung, plaatselijk eethuisje, de avondmaaltijd te nemen.

De volgende dag begonnen we aan een jungletrekking in het Meratus gebergte. Dat leek aanvankelijk een lichte tour te zijn. Eerst was het nog relaxed lopen over een vlak stenen pad van dorpje naar dorpje. Bijzonder was te zien wat de bewoners allemaal uit de jungle halen en er ter plaatse verwerken. Bij aankomst van het laatste dorpje voegde een tweede jongere gids zich bij ons. We liepen dus met 2 gidsen. Allebei met een flink kapmes aan hun zijde. Mulyadin, mijn tourgids, had blijkbaar goed geluisterd naar mijn wensenpakket. Daar was dus een hulpkracht voor nodig. Een behendige en snelle jongen van 19 die voorop liep in een flink tempo en daarbij met het kapmes krachtig de begroeiing van zich afsloeg. En dat was niet overbodig. Er was bijna geen pad meer, zo smal en dicht. Het ging ook steil omhoog. We kwamen op een top bij een mooi uitzicht en zagen daar in de verte bergen liggen. De geluiden van de jungle waren intens en de geur nauwelijks te beschrijven. In ieder geval indringend. 

De gidsen waren in overleg. Ze vroegen of ik omhoog wilde naar de waterval. Ik zei let's go. Het werd een loodzware maar oh zo spectaculaire tocht naar boven. Zo had ik het mij dus vooraf voorgesteld. Het bleek dat dit stuk van de route de eerste keer was voor beide gidsen. Ze legden het allemaal nauwkeurig vast met video opnames. Ik heb er zelf ook een aantal gemaakt. We hebben dus met deze tocht naar boven geschiedenis voor Loksado geschreven.

Ondanks dit zware onderdeel bereikten we zonder problemen de waterval. Het was een bijzonder moment. Geweldig om hier helemaal afgezonderd van de bewoonde wereld in de jungle van Kalimantan te zijn. Daarna daalden we af naar beneden en kwamen na lang bijna strompelend langs dichte takken en struiken afdalend aan bij wat grotere watervallen.

Daar namen we een douche onder het enorme stromende water. Het voelde als een harde maar effectieve massage voor verzuurde spieren. Iets later kwam de vrouw van Mulyadin met kinderen en diverse bewoners uit het dorp erbij. Ze hadden een behoorlijk stuk gelopen. Er werd een lunch voorbereid en een vuur gestookt om water voor koffie en of thee te koken.

Helaas was de lunch van korte duur want het begon te stort regenen. Het water in de river veranderde van kleur. Zandkleurig. In een mum van tijd nam de hoeveelheid water ook toe in de rivier. We moesten ons snel uit de voeten te maken. Uiteindelijk lukte dat en kwamen we in een lager deel waar het stenen pad was. Dat was makkelijk lopen terwijl ook de regen gelukkig was afgenomen.

Bij terugkomst in Loksado kreeg ik een voor mij doen luxe kamer toegewezen in een jungle resort aan de rivier. Geheel van hout. Met eigen douche en wc. Er was een terras doorlopend tot aan de rivier. Het was er rustig omdat de locals die er het weekend hadden doorgebracht, vertrokken waren. Ik heb vervolgens heerlijk gezwommen in de rivier. Na het diner lag ik vroeg in bed en hoorde buiten weer die typische geluiden van de jungle. En daarmee slaap je diep en tevreden door de hele nacht.

Dit was de mooiste en de meest indrukwekkende jungle tocht die ik heb gemaakt. Hoewel het niet het makkelijkste grote eiland is om te reizen, ben ik blij dat ik ook gekozen heb voor Kalimantan.