Penang Island.

Aangekomen op dit schiereiland ben ik 3 dagen in George Town geweest voor een culturele verkenning van deze stad. De Engelse invloed van vroeger is in het oude gedeelte van de stad nog goed te zien. Dat is ook het meest interessante deel van de stad. Ik liep over Fort Cornwiallis, slenterde urenlang door de steegjes en bezocht de plaatselijke overdekte ochtendmarkt.

Een hele dag gebruikte ik voor de wandeling naar de top van Penang Hill, enkele kilometers buiten George Town. Ik begon vanaf de botanische tuin bij de ingang onder de naam Moongate. Eerst via stenen trappen omhoog. Vervolgens over een licht stijgend jungle pad alsmaar omhoog. Boven bleek het opvallend rustig en verlaten te zijn. De kabeltrein omhoog was die dag gesloten vanwege onderhoud. Het was bewolkt wat erg fijn is voor een wandeling in dit tropische land. Het uitzicht over de stad was geweldig. In de verte kon ik Bukit Mertajam zien liggen waar ik enkele dagen geleden op de top van de berg stond. De afdaling ging over stenen trappen langs de rails van de kabeltrein. In een mum van tijd was ik weer beneden waarna ik met de bus terug ging naar George Town.

De volgende dag nam ik vroeg de bus naar Penang National Park helemaal in het uiterste Noordwesten van het schiereiland. Nadat ik vlakbij de ingang van het park was uitgestapt, begon ik zigzaggend de straatjes door te lopen op zoek naar een kamer. Met wat aanwijzingen van bewoners kwam ik snel aan bij Homestay Rosita. Daar werd ik bijzonder vriendelijk ontvangen door Rosita die mij in onverstaanbaar Engels iets over het park vertelde.  Geen idee wat. Hoe vriendelijk ook bedoeld, meestal word je naar het verkeerde gestuurd. Bijvoorbeeld naar boottochtjes terwijl je wilt wandelen. Beter is dus vooraf eigen onderzoek te doen.

Mijn buurman, Casey, de 75-jarige Amerikaan, afkomstig van Californie en er uitziend als een late hippie, had zich bij Rosita al enige tijd verschanst. Broodmager. De ene sigaret na de andere opstekend. Een tas met gekoelde blikjes bier binnen handbereik. Geen type voor een hike. Wel van de sterke verhalen over zijn belevenissen. Over wiet, drugs en vrouwen. En nu werd hij door Rosita min of meer verzorgd. Tijdens een scooterrit in Indonesie liep Casey na een ongeval diverse schaaf en huidverwondingen op. Het zag er nog lelijk uit. Zijn voeten waren gezwollen. Weer een reminder voor mij om hoe verleidelijk ook hier niet op een scooter te kruipen.

Die middag begon ik in het park aan een wandeling naar Monkey Beach. Een vrij makkelijke route van ongeveer 1,5 uur helemaal langs de kust zonder al te veel stijgingen. Onderweg kwam ik inderdaad diverse apen tegen. Op het strand zelf waren minder apen te zien. Wel een uitgerekt tropisch rustig strand. Het was heerlijk om er even te zwemmen en onder de palmbomen te zitten. Aan het einde van de middag liep ik dezelfde route terug. Het ging vlot. Maar plotseling stond ik oog in oog met een zeker 2 meter lange gifgroene varaan midden op het pad. Het beest liet zich gelukkig direct meters naar beneden vallen in het struikgewas. 

Terug bij de Homestay onder de veranda hadden Casey en ik die avond lange maar vooral humoristische gesprekken. Rosita kwam af en toe poolshoogte nemen. Vooral voor Casey natuurlijk maar ook bijvoorbeeld om mij te voorzien van een wasrek. Daarvoor had ik namelijk met een waslijn van Bever Zwerfsport onder de veranda wat handwas opgehangen.

Vandaag deed ik het rustig aan.  Ik kocht wat vers fruit en yoghurt. Dronk koffie met Casey en liep daarna richting een stuwmeer net buiten het dorp. Daar was ook een nationaal park. Voor de zondag de plek voor de locals om er te picknicken en bij de watervallen te zwemmen. Ik liep er een paar kleine hikes.

Ondertussen ben ik al behoorlijk gewend geraakt aan lopen door de jungle. De geluiden overal, de broeierigheid, de dikke begroeiing. Ik kan er uren naar kijken en luisteren. Terug bij de picknick plaats nam ik een ijskoude green tea en viel uitrustend in een klein chalet even in slaap.

Terug bij de Homestay had Casey met een nieuwe voorraad bier binnen handbereik de avond ingeluid. De verhalen werden weer sterk en ook wel een herhaling van zetten. Snel maakte ik mij uit de voeten voor een heerlijke Nasi Kandar. Nu ik dit verhaal schrijf, vermoed ik dat Casey zijn roes aan het uitslapen is. Buiten onder de veranda hoor ik ronkende geluiden.  En die zijn dit keer niet van scooters.