Van Langkawi naar Bukit Mertajam.

Gisteren in de ochtend nam ik na mijn havermout ontbijt nog een sterke Nescafe onder de veranda van mijn guesthouse. Gepakt en gezakt voor de trip naar Bukit Mertajam. Een stad op het vaste land van Penang voor het bekende Penang Island. Na zon, zee ,strand en een boottocht naar onbewoonde eilanden was het voor mij wel weer tijd de Lang Kawi Islands te verlaten.

Genietend van mijn koffie zag ik plotseling langs de weg een man onrustig lopen, trekkend aan een grote reistas op wielen. Een bekende rode tas. De wielen blokkeerden natuurlijk op de rommelige weg. De schrik sloeg mij aan het hart. Het was duidelijk Jesus die voorbij liep. Ik dook onder de tafel om een blikvanger absoluut te vermijden. Hij liep gelukkig door. Ik herkende de woeste bewegingen.

Ook het verblijf op Penang Islands zal voor hem een tegenvaller geweest zijn. Of mede-reizigers hadden hem als wraak voor zijn brute gedragingen van Penang gestuurd en verbannen naar een resort op Langkawi tussen evenzo brute Chinezen en Russen. Precies waar Jesus thuishoort. 

De timing voor vertrek was dus perfect. Met de ferry naar Kuah Kedah. Een goede snelle trein naar Bukit Mertajam. Gelezen op een travelblog van een Maleisiër. De volgende ochtend kwam ik bij de parkeerplaats van het Recreational Park. De locals doen hier hun fitness oefeningen en maken wandelingen. Ik liep richting de Cherok Tok Kun. Een oneindig hoeveelheid kronkelende paden, op een berg aan de rand van de stad omgeven door dichte jungle. Deze paden zijn trouwens goed. Loop gewoon kriskras omhoog en je komt vanzelf een keer boven. Ondertussen zag ik overal apen boven de bomen slingeren en later ook op de paden. Verder een kakofonie van jungle geluiden. Ja, dit was geweldig. Zie verder de video's.

Eenmaal boven zag ik een sportief uitziende hiker bij een bankje zitten. Hij was net boven aangekomen. Roy, een 60-jarige pensionado die meerdere keren per week hikes doet in dit park. We wisselden allerlei ervaringen uit over bergwandelen. Roy werd mijn tijdelijke gids. Ik liep achter hem aan voor de afdaling richting uitzichtpunten over de hele stad en het daar achter liggende Penang.

Daarna kwamen we uit bij een picknick plaats met een speeltuin.  Er was niemand. In het weekend komen de locals er. We dronken wat en aten vers durian fruit. Het was heerlijk. En het vult zo goed dat het prima door kan als lunch. Bij de auto van Roy kreeg ik een lift naar het oude centrum van de stad. Daar zwierf ik door de oude smalle straatjes en bleek ik een bezienswaardigheid te zijn voor de bevolking. Iets verder was  een Starbucks waar ik met cappuccino even lekker zittend opeen  luxe stoel kon bijkomen.

Tegen de avond verkende ik de plaatselijke eettenten. En ik werd opnieuw verrast door het zien van de bereiding van voor mij nieuwe Maleise gerechten langs de weg en in de restaurants. Uiteindelijk schoof ik aan bij een tent waar bij de ingang de gerechten in grote schalen waren neergezet. Een medewerker pakte een bord, deed er een schep rijst op en ik kon vervolgens kiezen en aanwijzen wat ik eromheen wilde hebben. Makkelijker kan niet. En zelfs na zoveel weken Aziatisch eten werden mijn smaakpapillen positief tot het uiterste in werking gezet.

De avond in Icon City waar mijn kamer was, bleek het tegenoverstelde van het leven in de oude wijk te zijn. Een brede drukke highway met een mall, McDonalds, een kermis, meerdere fastfood restaurants en zelfs een Guiness pub. En zo was dit een afwisselende dag waar alles moeiteloos vanzelf ging. De opmaat voor de oversteek naar Penang Island.