Kuching. Borneo, Maleisië. Terug in de jungle.

Eddie van de Homestay was zo aardig mij naar het vliegveld van Banda Aceh te brengen. De route Penang - Kuching op Borneo stond op de planning. De dagen ervoor bracht ik aan het uitgestrekte strand van Lhoknga door. Af en toe zwemmen. Kijken naar de golven en surfers in de verte. Van een local kreeg ik enkele uurtjes surfles in een rustig deel van de zee vlakbij het strand. Alleen al het peddelen met de armen was loodzwaar. Hoe snel ik na het naderen van een golf ook op de surfboard wist te komen, ik werd er door de kracht van de golven er weer even hard vanaf gesmeten. Na een paar pogingen bleef dit zich herhalen. Het werd een uitputtingsslag. Ik hield het voor gezien. Dit was duidelijk een andere tak van sport. Niettemin heb ik mij de dagen in dit surfparadijs prima vermaakt en ook leuke contacten gehad met de medebewoners van de Homestay. Allemaal ervaren surfers. De laatste avond van mijn verblijf serveerden Eddie en zijn medewerkers een gezamenlijk diner voor iedereen met als hoofdgerecht rendang. Heerlijk!

Eenmaal aangekomen in Kuching, herkende ik direct de Maleise sfeer. Rustig, gemoedelijk, iets ingetogen, wat mysterieus, vooral in de Indiase wijk. Ook efficiënt, de ruime keuze van restaurants, de vele Engelssprekenden etc. Maar vooral het gebrek aan paffers was een grote opluchting. 

Mijn standaard lopende verkenningsmethode bracht mij over een opvallende S-vormige voetgangersbrug naar de overkant van de rivier. Daar trof ik in een grote groene regio met nauwelijks verkeer het mooie Orchid Park en het Fort Margherita aan. Binnen in het museum verdiepte ik mij in de geschiedenis van avonturier James Brooke. Daarna nam ik een kleine ferry terug naar de zogenoemde Waterfront. Een lange wandelpromenade langs de rivier. In de avond wordt alles mooi verlicht en zie je de opvallende brug steeds in wisselende kleuren het stadsbeeld domineren. 

De ¨humidity¨ kan in Kuching in de loop van de dag jezelf helemaal lam leggen. Alsof je te lang in een sauna zit of ligt. Het is dus zaak voor 12 - 13 uur terug te zijn in de hostel voor verkoeling. Kom er pas na 16 uur uit. Dan is het weer wat dragelijk buiten. Iets later voel je een frisse bries opkomen. Vanaf dat moment is het heerlijk om langs de waterfront het centrum in te gaan. Rond te struinen in Indiase winkels. Genoeg te zien daar. En natuurlijk eten in de geweldig goede en gelukkig rookvrije restaurants. Een alternatief is trouwens om in de middaguren een koele shoppingmall in te gaan. Ik deed daar een keer wat inkopen en vond er voor het eerst een grote tweedehands boekenwinkel. 

In de hostel leerde ik Sean kennen. Een 48-jarige man uit Singapore die er al een tijdje verbleef. Hij is van plan naar Ipoh te gaan waar ik vorige maand een week verbleef. Sean is een soort ADHD-er in het kwadraat maar bijzonder aardig en prettig in de omgang. Af en toe zet ik hem even op stil want zijn energie raakt blijkbaar nooit op. Vandaag zijn we naar het Bako Nationaal Park gegaan op een kilometer of 40 van Kuching vandaan. Eerst met een bus en vervolgens met een boot. Dat was een behoorlijke wilde vaart over metershoge golven. We werden op een strand gedropt. Daar bleek de ingang van het park te zijn. Na een registratie konden we verschillende aangelegde routes lopen. We liepen nummer 6, Pandal Keci, en 5, T. Pandan Besar. Later  nummer 3, T. Paku. Allemaal vrij makkelijk te lopen en in de buurt van de zee. Daar waren enkele mooie uitzichtpunten. Het was een mengeling van mangrove en jungle. De beroemde neusapen van het park lieten zich vandaag helaas niet zien.   

Terug in Kuching deden we wat boodschappen en aten daarna de heerlijkste gerechten in een nabij gelegen Chinees restaurant. Nogmaals: niet te vergelijken met de Babi Pangang in Nederland. Tsja, de route met een bus naar Pontianak In Kalimantan,  het Indonesische Borneo, heb ik weliswaar genoteerd maar er is iets wat mij nog tegenhoudt. Wat? Terug naar de paffers, de slopende nachtelijke busreizen, het voortdurende staren en aangesproken worden. Let wel: op het roken na heeft het allemaal zijn charmes maar het voelt gewoon lekker nog even in relaxed Maleisië te zijn. En er is nog de regio Sabah in het Oosten van Borneo. Interessante mogelijkheden daar. Wordt vervolgd.