Trekkings op Samosir Island.

Zelf een jungle trekking samenstellen. Het is mogelijk. Hoe? Huur een mountainbike en ga van de verharde wegen af. Zo kwam ik in de buurt van Ambarita John tegen. Een 37-jarige boer. We hadden het over hiken in de jungle. Hij wilde wel met mij naar Partungkoan gaan. Een bergdorp boven op het gebergte aan de achterzijde van TukTuk. We spraken af de volgende dag om 9.00 uur te vertrekken.

De volgende dag werd ik precies op tijd met een scooter opgehaald. We reden richting Ambarita waar we een stop maakten bij een oom voor koffie en natuurlijk een sigaretje of 2 - 3. Dit heb ik ondertussen maar geaccepteerd.

 Vervolgens begonnen we aan de tocht naar Partungkoan. Het begin was makkelijk. Niet al te steil. Het weer goed. Zonnig en een beetje wind. 

Op een gegeven moment naderden we een blauw tentenkamp. Daar waren meerdere mannen aan het werk met hout. Ze bleken er ook te slapen onder primitieve omstandigheden. Ook hier namen we weer koffie en werd het een lange pauze. Ondertussen had ik geleerd altijd op een hoek aan de buitenzijde van de veranda te gaan zitten. Zo heb je het minst last van de walm van de kettingrokers.

Na de pauze liepen we dieper de jungle in. Het pad werd een stuk steiler. Eenmaal boven bleek er door de dichte begroeiing geen uitzicht over het eiland te zijn. We liepen op het plateau van het gebergte verder en kwamen aan bij Partungkoan. Een klein Batak bergdorp. Daar was wel een uitzicht.

Bij een oom van John namen we plaats in een zelf gebouwde hut en kregen bami met Ikan, sterke gekruide gedroogde vis, en thee geserveerd. Het smaakte heerlijk na de beklimming.

De afdaling verliep aanvankelijk goed en snel. Het laatste stuk werd moeilijker. We waren de weg kwijt geraakt. Het wemelde er van kleine paden en de begroeiing was flink toegenomen. John baande de weg door de struiken plat te trappen en opzij te schuiven. Beneden zagen we een akker waar buffels liepen. Een goed teken. Richting bewoonde wereld. We kwamen er aan en reden met de scooter terug naar Ambarita. Daar zaten we onder een afdak met een vuur. Aangezien mijn kleding drijfnat was geworden, was dit de beste plek om te zijn. Het voelde heerlijk om bij het vuur te drogen. En dan ook nog met een glas zelf gemaakte wijn.

De dag erop bracht ik rustend en relaxed door aan het meer bij de Homestay. Aan het einde van de middag kwam John langs. Hij stelde voor de volgende dag naar Pusuk Buhit te gaan. Een berg vlakbij de andere kant van het eiland ter hoogte van Pangururan. De beklimming zou minder zwaar zijn. En de top helemaal open met een groot uitzicht over het eiland. Deze buitenkans liet ik natuurlijk niet voorbij gaan.

De dag erop werd ik weer om 9.00 uur opgehaald en reden we met de scooter richting Pangururan. Onderweg kon ik lekker van mij afkijken en de schoonheid van Samosir in mij opnemen.

In de verte zag ik de berg. Het zag er fantastisch uit. Dat beloofde iets moois te worden. We reden met de scooter over het pad tot het niet meer kon en begonnen te lopen. Dat ging over een breed langzaam stijgend pad. Het weer was droog en zonnig. Iets verder hadden we in de verte uitzicht op Sibayak. Een vulkaan. 

Nog verder omhoog namen we een klein pad steil omhoog en dat was super zwaar om te doen. Gelukkig duurde het niet al te lang en kwamen we op de top van Pusuk Buhit aan. We liepen wat rond op het plateau en konden werkelijk het hele eiland ver beneden aanschouwen. Prachtige panaroma's. 

We namen een lange pauze. Van Batak vlaggen en monumenten maakten we foto's.

Terug namen we de makkelijke brede weg naar beneden. Toen we weer aankwamen in Ambarita kwam ik terecht onder het afdak met het vuur bij een oom van John. Daar was het een samenkomst van de mannen. Een echte men cave. We hadden het over het aanleggen van een jungle trekking met een homestay erbij. De uurtjes vlogen voorbij.

Laat in de avond werd ik moe maar voldaan afgezet bij de Homestay.