Ipoh, een blijvertje.

Ondertussen had ik mij verzoend met de drukke Aziatische steden met eindeloze buitenwijken. Net als met de bijna wiskundige dienstregelingen van het openbaar vervoer. Maar goed, ik kwam maandag vrij makkelijk in Ipoh aan.

Ik trof er een gemoedelijke relaxte stad waar het tempo een stuk lager ligt. Compact. Alles op loopafstand. Weinig verkeer in de oude binnenstad. Een Indiase en Chinese wijk. Loop er gewoon wat rond en je bent zo een paar uur verder.

Je kunt er heerlijke white coffee nemen met toast. Zelfs met pindakaas kan. Maar de toast met Kaya, een licht gezoete jam, en boter is hier de favoriet. Ook hier weer een ontelbare hoeveelheid eetgelegenheden. Ter afwisseling van de Nasi Kandar zijn de restaurants in de Chinese wijk bijzonder goed.

En dan de accommodatie. Dit keer in hostel City Onspot. Verrassend goed met een grote centrale ruimte en een keuken. Er zijn aparte slaapruimtes. Klein maar functioneel voor de echte reiziger. Af en toe hoor je wat snurkende geluiden maar daartegen gebruik ik super goede oordoppen. 

In de centrale ruimte kom ik allerlei types tegen en komt het altijd tot een interessant gesprek. De Maleise man die hier voor zijn werk is. De Italiaan die 8 maanden rondreist. Nu wil hij naar Kuala Lumpur voor een ontmoeting met een Italiaanse vrouw. Deze stelt blijkbaar hoge eisen aan de accommodatie. In het eenvoudige hostel krijgt de man nu via whatsapp oneindig veel opdrachten om toch vooral een luxe hotel te boeken in KL. Mevrouw gaat voor minder niet in het vliegtuig. We lachen er allebei om. Trouwens in dit hostel is geen vrouw te bekennen. En dan hebben we de jonge Rus die is gevlucht en via Armenië en Georgië hier is aangekomen. Voor hem liggen de zaken anders dan van de gemiddelde reiziger. Er is geen weg terug. En last-but-least Johan, de 61-jarige Belg die blijkbaar op de leeftijd van 42 met pensioen kon. Sindsdien is reizen zijn hoofddoel. En dat levert zeer interessante verhalen op.

De afgelopen dagen heb ik al lopend en zwervend Ipoh min of meer uitgekamd. Vandaag maakte ik een hike van een uur of 2 ter hoogte van Bukit Kledang. Weer kwam ik erachter dat je aanwijzingen van locals, hoe goed ook bedoeld, niet moet vertrouwen. Wil je naar boven, word je naar beneden gestuurd of andersom. Denk je het antwoord te hebben gekregen, krijg je een wedervraag en is vervolgens de verwarring compleet. Gebruik dus eigen informatiebronnen.  Voor hiking heb ik daarvoor Alltrails. Trouwens ook bij tourist offices word je steevast op het verkeerde been gezet. Vraag je informatie over wandelen of fietsen in de omgeving krijg je een pakket folders in de handen gedrukt van allerlei pretparken waar je bij aankomst gillend zult wegrennen. Ook hier heb ik gelukkig Travelfish als de meest betrouwbare informatievoorziening binnen handbereik.

Hoe dan ook Ipoh wordt een blijvertje. Zeker tot het weekend of misschien wel eroverheen. Chinese New Year is in aantocht en dan wordt het drukke boel hier en in de omgeving, aldus een local die ik vanochtend sprak  en zo aardig was mij een lift terug te geven van de parkeerplaats bij Kledang naar Ipoh. Maar ja het is van een local dus hoe betrouwbaar is dat? Ik lig er niet wakker van want ik leef al weken van dag tot dag en kan binnen 5 minuten een reisplan compleet wijzigen.